Old money

Styl „old money” to elegancka i ponadczasowa estetyka wywodząca się z amerykańskiej arystokracji końca lat 20. XX wieku. Charakteryzuje się wysublimowaną prostotą i dyskretnym luksusem, który odzwierciedla wielopokoleniowe bogactwo i tradycję.

Główne cechy stylu:

W modzie:

  • klasyczne, dobrze skrojone ubrania,
  • wysokiej jakości naturalne materiały (wełna, kaszmir, jedwab, bawełna),
  • stonowana, neutralna paleta kolorów,
  • minimalistyczne dodatki,
  • brak ostentacyjnych logotypów i błyskotek,
  • perfekcyjne dopasowanie.

Kluczowe elementy garderoby:

  • tweedowe marynarki i żakiety,
  • białe koszule i bluzki z dobrej jakości tkanin,
  • eleganckie swetry z naturalnych włókien,
  • spódnice o klasycznym kroju,
  • szyte na miarę spodnie,
  • trencze i płaszcze z wełny.

Charakterystyczne dodatki:

  • klasyczna biżuteria bez ostentacji,
  • jedwabne apaszki,
  • skórzane torebki znanych marek bez widocznych logotypów,
  • perłowe naszyjniki,
  • zegarki ze skórzanym paskiem.

Filozofia stylu:

  • jakość ponad ilość,
  • ponadczasowość zamiast chwilowych trendów,
  • elegancja w każdej sytuacji,
  • dyskretny szyk zamiast ostentacji,
  • dbałość o detale i wykończenie.

Współczesne interpretacje:

  • old money aesthetic – nowoczesna adaptacja klasycznego stylu,
  • quiet luxury – minimalistyczna wersja z naciskiem na jakość materiałów,
  • neo-prep – odświeżona wersja stylu preptyskiego.
Poprzednia definicja Boho
Następna definicja Black tie